In juni 2021 ging ik het avontuur van de Haute Randonnée Pyrénéenne (HRP) aan. Een trektocht van een maand over een netwerk van kleinere paden, die samen een onofficiële trail door de bergketen vormen. In het vorige artikel heb ik uitgelegd waarom ik hiertoe ben gekomen en in het tweede deel hoe je de voorbereiding van de Haute Randonnée Pyrénéenne aanpakt. In dit deel neem ik je mee op pad van Hendaye tot Lescun.
Wennen op pad
Ik schrik wakker en kijk om me heen. Buiten flitst er bliksem en buldert het onweer een enkele seconde erna. Ik heb een paar seconden nodig om door te hebben waar ik nou precies ben. De dag ervoor vloog ik naar Bordeaux om vanaf daar de trein naar Hendaye te pakken en de nacht door te brengen in een AirBnb. Het is 03:00u en de wekker gaat over 3 uur. Volgens het weerbericht zou het gaan opklaren en ik kan alleen maar hopen dat de Franse versie van Piet Paulusma het goed had.
Een aantal uur later trek ik dan toch de deur achter me dicht. Het is licht bewolkt, een beetje dreigend, maar wel droog. Mijn tocht is begonnen. De uren erna laat ik Hendaye achter me en zie het landschap langzaam veranderen. De kustlijn maakt plaats voor glooiende groene heuvels. Groene velden wisselen af met bossen, waar het mos van de bomen af lijkt te druipen. De daaropvolgende dagen blijkt waarom deze bossen zo kenmerkend zijn. Aan de Baskische kust is het vaak vochtig. Dat wil zeggen dat er veel neerslag is, maar dat daarnaast het wolkendek ook erg laag is. Hierdoor groeien planten die het goed doen in vochtig klimaat overal sterk.
Bidden voor de zon
Dit klimaat leerde ik al snel goed kennen. De eerste vijf dagen was het weer ronduit slecht. Ik zou het poëtisch kunnen verbloemen, maar in de werkelijkheid was er vooral sprake van grote hoeveelheden regen en modder. In Thru hiken wordt er weleens gezegd: “40% is mwoah, 30% is mooi en 20% is GAAAAAF”. De eerste week waren die percentages een stuk anders. De ruige natuur van de HRP liet zich dan ook meer dan eens zien. Zo moest ik volgens mijn GPS meerdere keren een steile heuvel recht over zonder dat er enig pad zichtbaar was. Met de drijfnatte, kleiachtige ondergrond vastgekoekt aan mijn zool werd deze uitdaging nog een paar tandjes erger. Een tip vanuit mij zou dan ook zijn om tussen Hendaye en Lescun (bij slecht weer) uit te wijken naar de GR10, waarvan je toch al stukken loopt.
Alleen maar kommer en kwel was het niet hoor. Hoewel de bovengenoemde percentages inderdaad wat negatiever lagen, was er nog altijd ruimte genoeg voor voor de “GAAAAAF momenten”. Hoewel ik grote gedeelten van deze sectie door de wolken liep, waren er af en toe momenten waarop het wolkendek brak en ik toch een paar minuten kon genieten van het uitzicht. Dat is in dit landschap echt een magische belevenis!
Alleen
Als je ooit op youtube hebt gezocht naar filmpjes over lange wandeltochten, weet je misschien wel dat er redelijk wat beginnen met: “XXX miles alone on trail”. Vaak als ik dit zie, vind ik het een redelijk overstatement. Per slot van rekening zijn er echt veel mensen die in de zomer in de bergen wandelen en vrienden maak je altijd. Dat is ook het mooie!!!
Mijn eerste inschattingsfout van de tocht kwam toch als redelijk confronterend voor mij. Ik was er vanuit gegaan dat dit niet anders zou zijn dan normaal. Helaas had ik twee dingen niet meegerekend. Ten eerste was het nog erg vroeg in het seizoen en ten tweede was er door de pandemie toch al weinig toerisme. Het resultaat was dat ik de eerste vijf dagen geen hond gezien heb. Wel een aantal koeien en geiten ;). Het besef dat ik grote delen van de maand echt in mijn eentje moest doorbrengen viel me zwaar. Dat gecombineerd met de slechte omstandigheden op de trail, maakte mijn eerste week tot een redelijke uitputtingsslag. Maar ik stapte door…
Verademing in Lescun
Daar kwam ik dan eindelijk aan in Lescun. Fysiek en mentaal door de mangel gehaald, kwam ik op mijn tandvlees aan. Geen zorgen lezer, het wordt echt beter en het is niet allemaal ellende. De aard van Thru hiken is echt de afwisseling van ongelooflijk hoge pieken en diepe dalen. Ik was echter begonnen op een diep dal en daar moest ik uit komen. Ik besloot dus in het schattige kleine dorpje een volledige rustdag te nemen in een Gîte. Man, wat lekker is dat toch! Mijn beproefde recept van een sixpack bier, een bak ijs en een zak chips haalt iedereen uit zijn dal. Gooi daar nog drie uur aan Facetime en de eerste gewonnen groepswedstrijd van Nederland op het EK bij en ik kon weer door. Wegdromend met het uitzicht op Cirque de Lescun, kon ik mezelf opladen voor de volgende sectie: op naar Gavarnie en op naar het hogere gebergte.
