Copyright: The Hike

De Kilimanjaro; antwoord op de 10 meest gestelde vragen over het avontuur naar de top

door

Inmiddels heb ik de vraag al heel vaak beantwoord: hoe was het op de Kilimanjaro?! En elke keer weer zeg ik “zwaar, heel zwaar! Als ik vooraf had geweten dat het zo zwaar zou zijn, dan had ik het niet gedaan.” Maar hoe meer tijd dat er verstrijkt, hoe verder dat gevoel wegebt. En het mooie is: er komt een kick voor in de plaats. Want ik heb het toch maar mooi gedaan. Ik heb op de top van de Kilimanjaro gestaan! En dat is echt wel heel gaaf!

Heb je meer vragen voor me? Lees snel verder. Ik beantwoord hieronder de meest gestelde vragen:

#1 Waarom wilde je eigenlijk de Kilimanjaro beklimmen?

Het begon ruim een half jaar geleden. Ik werd bijna 29 jaar en kreeg het benauwd. Want 29 is bijna 30 jaar. En als je 30 wordt, dan ga je toch wel een andere levensfase in. (Denk ik.) Het was tijd om nog iets ‘out of the comfort zone’ te doen. Iets waarmee 2017 een top jaar zou worden. Letterlijk. Zo gezegd, zo gedaan. Het plan werd gesmeed, vele voorbereidingen getroffen en in juni ging het gebeuren: de beklimming van de Kilimanjaro.

#2 Waarom de Kilimanjaro?

Eigenlijk wilde ik meteen voor de hoogste berg ter wereld gaan; de Mount Everest. Maar na een kort onderzoek kwam ik erachter dat dat onbetaalbaar is en dat het ook serieuze risico’s met zich meebrengt. Dus ik ging op zoek naar een andere summit. Eentje die ook voor amateurklimmers te doen is. Zo kwam ik uit bij de Kilimanjaro. Bovendien las ik er goede verhalen over. Bijvoorbeeld dat het zo bijzonder is dat je iedere dag door een ander landschap loopt. Dat was overigens ook echt zo. Op dag één begin je in een dichtbegroeide jungle, maar zodra je boven de boomgrens bent, zie je al snel de top in de verte opdoemen. Kijk je achter je, dan zie je alleen maar lucht en het dal. Normaal gesproken zijn daar andere bergen te zien, maar de Kilimanjaro is een vrijstaande berg, waardoor je bij helder weer heel diep en ver kunt kijken. Met alleen Mount Meru in de verte. Super vet!

#3 Heb je goed voorbereid?

Ik was topfit toen ik aan het avontuur begon. Maar uiteindelijk was ik toch niet zo voorbereid op wat me te wachten stond als ik had gedacht. Natuurlijk verwachtte ik ook wel dat het zwaar zou zijn. Dat las ik her en der weleens, maar het waren toch vooral de hoogtepunten die werden beschreven. Gelukkig zijn dat uiteindelijk ook de momenten die je onthoudt. Maar het maakte wel dat ik er zelf te licht over heb gedacht.

#4 Wat was er dan zo zwaar?

Een half jaar heb ik getraind. Krachttraining, conditietraining en kilometers in de benen krijgen. De eerste dagen op de Kilimanjaro gingen dan ook prima. Natuurlijk was het weleens zwaar, maar ik ging vrij soepel omhoog. Geen spierpijn, geen blaren, niets. Maar wij Nederlanders leven rond zeeniveau. 5900 meter is zo ontzettend hoog. Wij kunnen ons absoluut niet voorstellen wat die hoogte met je doet. De lucht is ijl, waardoor ademen lastig is. Bovendien loop je in de nacht naar de top, waardoor je een nacht overslaat, extra moe bent en door de hoogte functioneert je lichaam dan ook nog eens veel minder.

#5 Was het vooral de hoogte die het zo zwaar maakte?

Ook mentaal is de nacht naar de top heel heftig. Je loopt urenlang in het donker over een pad waar geen einde aan komt. Niemand praat, want dat kost te veel energie en lucht. Dus je bent volledig in jezelf. Het eerste uur heb je nog wel dingen om aan te denken, maar op een gegeven moment zijn je gedachten op. In ieder geval je positieve gedachten. Je wilt natuurlijk voorkomen dat je ook nog eens gaat nadenken over hoe moe dat je bent, dus je moet op zoek naar afleiding. Op een gegeven moment had ik een soort mantra in mijn hoofd. Het bestond uit 1, 2, 3, 4 tellen op het ritme waarin ik liep. Daardoor kon ik hetzelfde tempo aanhouden en liep ik in een soort trance naar boven.

#6 Had je last van hoogteziekte?

Ja, daar had ik last van. Bijna iedereen in de groep overigens. Bij de een iets heftiger dan bij de ander. Het begon bij mij zelfs al op de eerste dag. Toen we aankwamen in het kamp op 3100 meter kreeg ik hoofdpijn en werd ik misselijk. Gelukkig stelden onze gidsen me al snel gerust dat het normaal was. Flink eten en een nachtje slaap deden me goed. De volgende ochtend slikte ik mijn eerste pillen tegen hoogteziekte en kon ik er weer tegenaan. In ieder geval tot dag vier. Op die dag stond de Barranco Wall op het programma. Wat mij betreft het aller tofste stuk van zeven dagen Kilimanjaro! Helaas sloeg op de top van de wall voor mij het ‘noodlot’ toe. Ik kreeg last van diarree. Officieel geen symptoom van hoogteziekte, maar zeker ook niet zeldzaam op de berg. Ondanks een potje Norrit en wat Imodium tabletten zette de diarree ook de dagen daarna door. Wat ervoor zorgde dat ik zonder al te veel eten naar de top ben gegaan. Achteraf had ik moeten blijven eten, maar met drie thermobroeken en een skibroek aan wilde ik het risico niet lopen dat ik overhaast een ‘message’ moest verzenden.

#7 Hoe was het op de top?

De top was echt prachtig! Daar heb ik op dat moment gelukkig heel erg van kunnen genieten. Ik heb heel bewust tegen mezelf gezegd dat ik het moment goed in mij op moest nemen. En dat is gelukt! Die prachtige view van de ijsschotsen met daarachter de opkomende zon vergeet ik hopelijk nooit meer. Dat is zeker weten een van de meest bijzonder mooie plekken waar ik ooit ben geweest!

#8 Hoe lang ben je op de top geweest?

Kort. Te kort natuurlijk. Ongeveer een kwartiertje. Het zou zo fijn zijn geweest als we daar een tijdje konden uitrusten en genieten. Maar dat kon niet, vanwege de hoogte en de kou. Ik had in dat korte moment niet eens de kracht om mijn camera te pakken en dat is nu het enige waar ik nog van baal. Ik was zo uitgeput en zag mensen uit mijn groep foto’s maken, dus ik dacht ‘die komen wel’. Uiteindelijk heb ik ze gelukkig ook gekregen, maar ik had achteraf toch graag zelf foto’s gemaakt. Om terug te kunnen kijken hoe ik het op dat moment beleefde. En niet door de lens van iemand anders. Maar misschien heb ik er juist wel bewuster van kunnen genieten, omdat ik niet met mijn camera bezig hoefde te zijn.

#9 Was het het waard?

Ja, het was het waard! Maar dat heeft wel een paar weken geduurd voordat ik dat gevoel heb gekregen. Anderen hadden dat overigens veel sneller. Bij mij overheerste voor het gevoel dat ik had gefaald. Het was niet gegaan zoals ik had verwacht en ik was niet zo sterk geweest als ik had gedacht. De top was gehaald, maar niet zoals ik hem wilde halen. Ondanks dat ik fysiek ook echt een tijd nodig heb gehad om bij te komen, kostte het me mentaal misschien nog wel meer kracht om te herstellen. Pas toen ik een week later de foto’s bekeek, zag ik weer hoe mooi het was. En hoe blij ik steeds keek. Gelukkig is de trots daardoor uiteindelijk wel gekomen. En ik heb inmiddels alweer super veel zin in een volgende hike in de bergen.

#10 Hoe vond je moeder het?

Zij vond het ook ontzettend zwaar. Zoals iedereen in de groep overigens. Voor haar waren de eerste dagen iets pittiger dan voor de rest, maar dat mag ook wel. Ze is al 61! En ze heeft de top gehaald. Super knap! Petje af voor haar. Gelukkig besefte zij dat zelf wel al snel. Ze was al trots voordat we bij de gate waren. Maar boven alles was het ook een geweldige ervaring om dit samen te doen. We hebben elkaar er doorheen getrokken. En je leert elkaar toch weer wat beter kennen als je zeven dagen lang met elkaar op pad bent, samen in een tent slaapt, een week lang elkaars vieze geuren ruikt en je samen op die top zit. Ja, een bijzonder moeder-dochter uitje was het wel

Wil je nog meer weten over de Kili? Ik kan er nog uren over door praten. Dus stel ze me gerust. In real life of in de reacties hierbeneden.

Een hoop liefde en vooral respect voor deze toppers: onze enige echte Kili fighters!! Zonder hen hadden we het nooit gehaald.

Plus credits en dank aan Rob en Robin voor de foto’s van de top.

AfrikaBergenNationale parkenTanzaniaTheHike.nlWandelroutes

Delen op socials

Over de auteur van dit artikel

16 reacties. Reactie plaatsen

  • Top verhaal Mechteld! Ik wilde je vandaag bestoken met vragen maar daar was geen tijd voor, nu wil ik zelf alleen nog maar meer naar de Kili!!

    Beantwoorden
    • Haha, dankjewel Carlijn! Ik vertel je er binnenkort meer over. Dan wil ik ook meteen alles weten over jouw Noorwegen avontuur!

      Beantwoorden
  • Superleuk om te lezen Mechteld! Zo krijg je echt een beeld van hoe je het hebt beleefd. Wat onwijs gaaf en knap dat jullie dit hebben gedaan! Ik hoor er de volgende keer graag meer over 🙂 xx Evy

    Beantwoorden
  • Super knap van jou en je moeder Mechteld!!!!
    Van broer Kees wist ik al dat het heel zwaar was en vooral met zuurstoftekort door de ijle lucht en de kou enzo. Super knap petje af!!

    Beantwoorden
  • Ik vraag me af waarom je na een half jaar trainen niet fit genoeg zou zijn. Ik heb zelf ook ruim 4 maanden getraind, alleen maar wandelen (met rugzak).
    Ik heb de Kilimanjaro zelf ook beklommen al vind ik dat een groot woord… het is meer een hike zoals je al aangeeft maar ik had echt nergens last van, ben ruim 1:15uur op de top geweest. Dat beetje hoofdpijn wat iedereen heeft is te verwaarlozen.
    Had je wel goede spullen bij je? dat juiste (ademende) laagjes?
    Een goede slaapzak en matje etc…
    genoeg gedronken, per 1000m stijging een liter water?

    Beantwoorden
    • Hoi Ronald,
      Wat leuk dat je een reactie plaatst. En wat tof dat je ook de Kilimanjaro hebt ‘beklommen’! Super gaaf dat je zo lang op de top mocht blijven. Dat had ik ook wel gewild. Dat is immers toch het moment waar je het voor doet. Wij mochten helaas niet langer daar blijven van onze gidsen. Dat had gelukkig niets met hoofdpijn te maken. Daar had niemand in onze groep last van. Ik dus ook niet. Wat het voor mij zo zwaar maakte, was dat ik al twee dagen niets binnen hield. Zoals je in het artikel had kunnen lezen, kwam alle eten dat er van boven in ging er van beneden direct weer uit. Dat heeft zelfs daarna nog drie weken aangehouden. Een bacterie, zei de dokter achteraf. Niet bepaald prettig, maar desondanks toch doorgezet en de top gehaald. Kortom: de een haalt de top soepeler dan de ander. En ieder heeft er zijn eigen verhaal bij. Maar uiteindelijk is het vooral een super mooie prestatie en ervaring.

      Beantwoorden
  • Tja, ziek worden is het laatste wat je wilt tijdens eens expeditie, je hebt iig goed doorgebikkeld!
    Ik ga in april naar Nepal, Mera and Island Peak, ruim 6400m en 6100m.
    nu druk aan het trainen.
    Succes met je beklimmingen!

    Beantwoorden
  • Hoi Mechteld,
    Wat leuk om te lezen! Ik wil zelf in augustus de Kilimanjaro gaan beklimmen. Met welke organisatie ben je geweest en welke route? En ik kom veel ‘paklijsten’ tegen op internet, heb jij toevallig je paklijst nog? Of zijn er dingen die je aanraadt of juist afraadt om mee te nemen?
    Groetjes, Evelien

    Beantwoorden
    • Hoi Evelien,
      Wat tof dat je de Kilimanjaro wilt gaan beklimmen! Ik ben met Matoke tours uit Den Bosch gegaan. Zij hadden een samenwerking met EasyTravel Tanzania. Alles was top geregeld. We hadden een fantastisch team op de Kilimanjaro. Alle gidsen en porters waren perfect op elkaar ingespeeld en er werd geweldig goed voor ons gezorgd.
      Ik heb de Machame route gedaan. Een aanrader. Al is het de enige route die ik heb gedaan, dus ik weet natuurlijk niet of de rest beter/minder is.
      Mijn paklijst kun je hier vinden: https://www.thehike.nl/kilimanjaro-paklijst/
      Qua aanraders/afraders kun je hier eens kijken: https://www.thehike.nl/handige-tips-uit-de-kilimanjaro-praktijk/
      Veel plezier en succes met de voorbereidingen! En natuurlijk met de uiteindelijke klim!
      Groetjes Mechteld

      Beantwoorden
      • Hey Mechteld,
        Bedankt voor je reactie en de tips!
        Wij zijn aan het kijken of we de Lemosho route of de Northern Circuit route kunnen doen. Ik ben heel benieuwd hoe het gaat worden!
        Groetjes Evelien

        Beantwoorden
  • Hoi Mechteld,

    Hoi, via insta ben ik op deze site beland. Erg leuk en vooral informatief blog.
    Voor jou was 30 de reden , voor mij 50.
    Zoals gezegd gaan wij volgende week en zijn ook al maanden bezig met voorbereiden, veel cardio (zwemmen, spinnen) en hiken (in de Eifel). We denken dat we er klaar voor zijn maar dat dacht jij ook… en dan nog 🙂
    Ik heb ook vooral niet naar youtube filmpjes gekeken omdat er ook wat verrassing over moet blijven. Maar, praktische tips zijn super handig. We sluiten af met een safari naar Arusha N.P.

    Beantwoorden
  • Hoi mechteld,
    Kwam kort geleden je site tegen. Erg leuk om te lezen hoe jij het hebt ervaren.
    Volgend jaar wil ik met m’n dochter de Kilimanjaro beklimmen maar ben vooral benieuwd naar hoe jouw moeder het heeft ervaren omdat mijn leeftijd dichter bij die van haar dan die van jou ligt 😉

    Beantwoorden
    • Hoi Karin, wat een gaaf plan! Ik kan het alleen maar aanraden. En mijn moeder ook 🙂
      Het is zo bijzonder om samen zo’n avontuur aan te gaan. Wij hebben herinneringen voor het leven gemaakt en onze band nog meer versterkt. Maar het is wel echt een uitdaging die je niet moet onderschatten. Voor niemand niet, ongeacht de leeftijd. Het is belangrijk om goed te trainen. Vooral conditie en kilometers in de benen zijn belangrijk. Maar als ik specifiek naar mijn moeder kijk, dan had zij het vooral in het begin vrij zwaar. Wij moesten de eerste dag lang wachten bij de ingang, voordat we konden vertrekken. Toen we eenmaal konden gaan, wilde de hele groep vlot van start. Achteraf iets te snel, waardoor het lastig was om aan de hoogte en omgeving te wennen. Mijn moeder raakte daar een beetje door van slag en had moeite om in het ritme te komen. Gelukkig was de rest van de groep heel supportive en kregen we super goede begeleiding van onze gidsen. Zij hebben het tempo aangepast, waardoor mijn moeder het ook vol kon houden en weer meer vertrouwen kreeg. Natuurlijk heeft ze het later ook nog zwaar gehad, maar niet per se meer dan de anderen. O en mijn moeder zag vooraf erg op tegen Barranco Wall, vanwege haar hoogtevrees. Maar een van de gidsen bleef steeds bij haar en uiteindelijk vond ze dit het leukste deel van de route. Kortom: goede begeleiding doet heel veel. Wij hebben geboekt via Matoke in Den Bosch en kunnen hen oprecht aanbevelen.
      Als je graag rechtstreeks in contact komt met mijn moeder, stuur dan even een mailtje naar [email protected] Dan koppel ik jullie aan elkaar.
      Groetjes Mechteld

      Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Dit is een verplicht veld
Dit is een verplicht veld
Geef een geldig e-mailadres op.